Di atas bantahan setiap ahli ekonomi yang dihormati yang telah mendengar idea itu, kerajaan baharu Malaysia yang diketuai oleh Perdana Menteri Ismail Sabri Yaakob merancang untuk memaksa syarikat penghantar kargo dan perusahaan kecil dan sederhana merentasi pelbagai industri untuk melepaskan 51 peratus ekuiti mereka kepada Bumiputera. – kumpulan etnik asli, walaupun pada praktiknya itu bermakna kepada etnik Melayu.
Bahawa ia adalah idea yang membawa Zimbabwe ke dalam kehancuran nampaknya tidak terfikir oleh gabungan yang didominasi UMNO yang kini mengendalikan negara. Ekspropriasi tidak berfungsi. Mereka biasanya memperkayakan kelas oportunis, menghalau orang yang produktif keluar dari negara dan meninggalkan selebihnya ekonomi yang melarat. Gabungan itu perlu melihat sejauh mana Malaysia mengikuti dengan teliti Zimbabwe, yang pernah menjadi salah satu negara paling makmur di Afrika, ke bawah longkang ekonomi. Tidak sia-sia Bloomberg baru-baru ini menggelar Malaysia sebagai ekonomi yang gagal.
Rempuhan modal
Sebagai contoh, empayar yang diketuai oleh raja gula Robert Kuok, sejak sekian lama, perlahan-lahan memindahkan kepentingan perniagaan mereka ke luar Malaysia. Air Asia terdesentralisasi di seluruh rantau berikutan kos yang tinggi di Malaysia dan peluang trafik yang lebih besar di tempat lain. Liberty Shipping telah berpindah ke Singapura. Genting Bhd memindahkan ibu pejabatnya ke Singapura. Hyundai menutup ibu pejabatnya di Asia Pasifik di Malaysia dan berpindah ke Indonesia, kerana kekurangan pelan hala tuju dasar untuk penciptaan industri kereta elektrik.
Tesco melepaskan asetnya di Malaysia. Pusat Penghantaran Global IBM memindahkan ibu pejabatnya keluar dari Malaysia. Perkhidmatan ride-hailing inovasi Malaysia Grab menubuhkan ibu pejabatnya di Singapura dan bukannya Malaysia. Syarikat teknologi tinggi Malaysia lain yang memilih untuk memulakan perniagaan di luar negara termasuk Coin Gecko, platform untuk pelbagai perbandingan mata wang kripto, dan BigPay, aplikasi perbankan Malaysia, juga ke Singapura.
Syarikat multinasional mengatakan tidak boleh
Malaysia telah terlepas banyak peluang untuk syarikat multinasional yang inovatif untuk ditubuhkan di negara ini. Ini termasuk Google, Amazon, Uber Technologies, Allianz, kumpulan Vodafone dan Akzo Nobel. Kebanyakannya berpindah ke Singapura kerana infrastruktur Malaysia yang agak lemah, tahap kemahiran modal insan yang lemah dan rangka kerja pengawalseliaan yang lemah. Zoom Video Communications telah memilih Singapura berbanding Malaysia untuk pusat R&D pertama mereka di rantau ini.
Tidak kurang daripada sebabnya ialah Malaysia adalah salah satu ekonomi dunia yang paling dikawal selia – kebanyakannya dikawal selia untuk melindungi etnik Melayu – terbantut dalam inovasi sebagai penyaliran insentif daripada komuniti perniagaan dan menghalang persekitaran yang sepatutnya disediakan untuk pemodenan. Ini akan memburukkan lagi keadaan.
Impian paip ekuiti adalah sisa-sisa Dasar Ekonomi Baru (DEB), yang dilaksanakan pada tahun 1971 susulan rusuhan kaum yang membawa bencana, yang telah memberikan keistimewaan yang luas kepada Bumiputera, kebanyakannya etnik Melayu, yang membentuk hampir 70 peratus penduduk, dan telah menjadi batu kilangan di leher ekonomi selama 70 tahun.
Dalam sektor awam, syarikat Bumiputera mempunyai peluang mendahului kebimbangan lain. Mereka mempunyai hak pemilikan eksklusif ke atas tanah rizab Melayu dan kelebihan perniagaan melalui pelesenan terhad. Kebanyakannya mereka telah menggunakan peluang tersebut untuk merompak perbendaharaan awam melalui mencari sewa dan rasuah secara terang-terangan.
DEB menghalang pembangunan sistem rantaian bekalan inovatif baharu yang berpotensi membawa penjimatan sektor kerajaan dan produk serta perkhidmatan yang lebih berkualiti, dan bukannya bergantung pada kohort pembekal yang melihat sektor kerajaan sebagai pasaran tawanan. Pasaran terbuka untuk perolehan akan menjimatkan sejumlah besar kerajaan dalam belanjawan pembelian. Malaysia adalah salah satu daripada segelintir negara di dunia di mana kerajaan nampaknya tidak bimbang tentang pembelian yang lebih baik.
Peraturan Ekuiti
Pengenaan 51 peratus peraturan ekuiti Bumiputera yang belum selesai dalam industri penghantaran barang telah memberi isyarat bahawa perniagaan yang berjaya tidak diingini. Sudah ada cerita tentang pengangkut barang bukan Bumi yang bersedia untuk berpindah ke Indonesia, Singapura dan Australia. Ada yang membentuk semula perniagaan mereka sebagai syarikat asing yang boleh dimiliki 100 peratus. Ini akan membawa aliran keluar keuntungan, dan pelabuhan-pelabuhan Malaysia akhirnya akan dianggap tidak lebih daripada pusat pengumpan dan pemindahan penghantaran. Sekatan siapa yang boleh memiliki perniagaan tidak kondusif untuk inovasi. Undang-undang ekuiti yang terhad hanya menggalakkan syarikat terbaik dan paling inovatif untuk meninggalkan dan pergi ke luar pesisir.
Kehilangan Insentif
51 peratus ekuiti dalam PKS merentasi beberapa industri, bersama-sama dengan keperluan untuk syarikat yang berurusan dengan kerajaan mempunyai sekurang-kurangnya 30 peratus ekuiti Bumi, mempunyai akibat yang berkekalan. Kehilangan 51 peratus daripada ekuiti bermakna kehilangan kawalan ke atas perniagaan yang dibina oleh usahawan, kepada seseorang yang mungkin tidak tahu cara menjalankannya.
Mempunyai idea perniagaan, modal yang diperlukan dan akses kepada pasaran berpotensi tidak mencukupi. Usahawan bukan Bumiputera juga perlu mencari rakan kongsi yang sesuai untuk melabur. Ini adalah sangat tidak praktikal, jika inovasi ingin dipupuk dari permulaan perusahaan, di mana usahawan mesti menjalankan kerja tanpa jemu, risiko, dan ketidakpastian selama berbulan-bulan atau bahkan bertahun-tahun, selalunya tanpa sebarang upah atau pendapatan.
Dalam situasi sedemikian, sukar jika tidak mustahil untuk mencari pelabur yang sanggup tidak biasa berkumur di palung awam yang tidak akan mengeksploitasi keadaan. Sejarah telah lama membuktikan bahawa pelabur Bumiputera tidak akan sanggup mengambil risiko yang sama. Kebanyakannya mahukan pendapatan yang terjamin, tanpa mengira peringkat pertumbuhan syarikat atau prestasi. Terdapat sangat sedikit pemodal teroka Bumiputera dalam populasi Malaysia.
Peraturan ekuiti sama sekali tidak sesuai jika Malaysia berusaha untuk menjadi sebuah negara kreatif, menggunakan enjin inovasi untuk berkembang dan menambah nilai kepada ekonomi. Retorik menukar daripada ekonomi kos rendah, teknologi rendah kepada ekonomi Industri 4.0 yang diterajui inovasi tidak sepadan dengan peraturan yang ada hari ini. Tiada insentif, cuma ia tidak akan berlaku.
Peraturan Ekuiti Menggalakkan Ketaksamaan
Indeks GINI Malaysia, ukuran ketidaksamaan pendapatan ialah 41, menurut Bank Dunia . Jika pendapatan diagihkan secara sama rata, skor akan menjadi sifar, manakala 100 akan mewakili ketidaksamaan sempurna. Menurut data Bank Dunia, 10 peratus terendah penduduk negara memperoleh 1.8 peratus pendapatan isi rumah, manakala 10 peratus teratas isi rumah memperoleh 34.7 peratus pendapatan. Dengan kadar kemiskinan pada 5.6 peratus pada 2018, dan berkembang dengan cepat akibat pandemik, jurang pendapatan semakin melebar.
Dasar ekuiti yang memerlukan sama ada 30 atau 51 peratus ekuiti Bumiputera, bergantung kepada keadaan, memihak kepada Bumiputera yang lebih kaya untuk melabur dan menjadi lebih kaya, sekali gus melebarkan lagi jurang kekayaan. Terdapat sedikit, jika ada manfaat keperluan ekuiti dalam membantu saudara mereka yang lebih miskin, untuk meningkatkan pendapatan dan kekayaan mereka. Mereka adalah Bumiputera yang dilupakan dalam peraturan ekuiti yang berlebihan oleh kerajaan. Peraturan ekuiti akan membantu yang kaya menjadi lebih kaya dan yang miskin menjadi lebih miskin.
Cukai Super Makmur ke atas Syarikat
Cukai super sekali sahaja ke atas syarikat yang mempunyai perolehan RM100 juta atau lebih daripada 24 peratus kepada 33 peratus pada 2022 adalah contoh yang membimbangkan. Malangnya, kerajaan mempunyai kredibiliti yang lemah apabila mereka membuat janji tentang cukai. Ini berpotensi mempercepatkan penghijrahan syarikat tempatan besar yang keluar dari Malaysia dan tidak menggalakkan ibu pejabat asing untuk ditempatkan di Malaysia.
Longkang Otak
Malaysia adalah antara negara yang paling terjejas oleh brain drain. Kira-kira 1.7 juta rakyat Malaysia bekerja di luar negara, dengan 54 peratus daripada mereka di Singapura, 15 peratus di Australia, 10 peratus di Amerika Syarikat, dan 5 peratus di United Kingdom. Ini bukan sahaja kerana keadaan perkauman yang semakin meruncing, yang telah diburukkan oleh UMNO dan sekutunya tetapi juga dilaporkan sebahagiannya kerana kekurangan prospek kerjaya di Malaysia, bukan sahaja untuk bukan Bumiputera, tetapi untuk Bumiputera juga, Ramai etnik Melayu telah pergi ke luar negara untuk bekerja dalam sektor pendidikan tinggi, perubatan, penyelidikan dan pengurusan. Ramai yang menyalahkan budaya korporat yang menindas dalam universiti, perkhidmatan awam dan syarikat.
Walaupun aliran otak telah perlahan akibat krisis Covid-19, desakan kerajaan untuk menguatkuasakan dasar ekuiti yang menindas dan pertumbuhan ekonomi yang lemah secara keseluruhan untuk menyediakan pasaran yang menguntungkan bagi inovasi baharu, sudah pasti akan mempercepatkan penghijrahan profesional yang berkelayakan sekali lagi, apabila perjalanan dibuka sepenuhnya sekali lagi.
Kerajaan telah lama mengakui masalah itu melalui penubuhan Talent Corporation Malaysia Berhad (Talentcorp) untuk membawa kembali bakat ke negara sejak dahulu lagi pada 2011 tetapi telah gagal walaupun menyedarinya. Talentcorp telah meluluskan 5,366 pemohon setakat ini. Walau bagaimanapun, kerumitan birokrasi dan peraturan imigresen yang ketat melarang pasangan mereka yang bukan warganegara Malaysia untuk bekerja, memperoleh status pemastautin tetap dan kewarganegaraan, menjadikan pulangan untuk banyak perkara mustahil.
Disebabkan rangka kerja kawal selia semasa Malaysia yang menindas, syarikat baru berasaskan inovasi tempatan sedang dihalang. Malaysia menjadi tidak menarik sebagai lokasi syarikat teknologi tinggi antarabangsa. The World Bank Group kedudukan Singapura negara kedua terbaik dalam kemudahan menjalankan perniagaan, manakala Malaysia berada di kedudukan ke-12 dalam kaji selidik 2019.
Malaysia akan sangat dirugikan semasa pemulihan rantau ini daripada krisis Covid-19 jika ia tidak mempunyai inovasi yang dipacu dalam negara untuk menarik pelaburan berteknologi tinggi antarabangsa. Pada masa yang sama, infrastruktur dan asas kos Malaysia agak tidak menarik ke lokasi lain seperti Thailand, Vietnam dan Indonesia. Ini bermakna Malaysia akan kehilangan masa yang besar dengan pakar menjangkakan kebangkitan apabila dunia keluar daripada wabak itu. Jangan harap ada di Malaysia.